بررسی اثر چند ژن بیماری زا در زندگی اپیفیتی (<i>pseudomonas syringae</i>)

باکتری pseudomonas syringae یک بیمارگر گیاهی است که دارای دامنه میزبان گسترده ای می باشد. چرخه زندگی این باکتری شامل دو مرحله اساسی است: مرحله نخست بروز عامل بیماری روی گیاه میزبان است، که عموماً به صورت نکروز در قسمت های هوایی گیاه می باشد (مرحله بیماری زایی) و مرحله دوم، تکثیر باکتری در قسمت های هوایی گیاه به میزان زیاد است، بدون این که هیچ گونه واکنش دفاعی از خود نشان دهد (مرحله اپیفیتیک). تأثیر برخی ژن های بیماری زایی مانند harp ،ice ،cor ،dsp، agress در مرحله اپیفیت pseudomonas syringae در گیاه گوجه فرنگی مورد بررسی قرار گرفت. مطالعه دینامیزم جمعیت کلنیزاسیون باکتری در ریشه، ساقه و برگ انجام گرفت. نتایج نشان داد که سیستم ژن هـای hrp در p. s. pv. tomato، p. s. pv. syringae، p. s. pv. phaseolicola و cor (ژن مسئول تـولید توکسین) در p. s. pv. tomato به منظور کلنیزاسیون اپیفیتیک باکتری در گیاه میزبان و غیر میزبان ضروری است. جدایه های موتان hrp و cor در مقایسه با جدایه های وحشی، گیاه را در تمامی بخش ها (ریشه، ساقه و برگ) به میزان پایین تری کلنیزه نمودند. سیستم ژن های ice، aggress و dsp بـا جـدایـه های موتـان و جدایه های وحشی خـود هیچ گونه تأثیر معنی داری بـر دینامیـزم کلنیزاسیـون اپیفیتیک بـاکتـری p. s. pv. syringae در گیاه نداشتند. در شرایط in vitro هیچ گونه تفاوت معنی داری بین جدایه های وحشی و موتان های آنها روی محیط کشت مصنوعی در دستگاه بیواسکرین مشاهده نگردید. چنین بر می آید که عدم تکثیر زیاد موتان های p. syringae در شرایط in planta نسبت به جدایه های وحشی، ناشی از اثر متقابل گیاه و باکتری می باشد.